Heilbot

Bob … bobberdebobbob … BOB! Pim zit wat op en aan mijn arm te bonken om duidelijk te maken hoe de aanbeet van een heilbot worden beleefd. Mijn vismaat uit mijn jeugd in Zaandam is niet voor niets leraar geworden. Uitleggen kan ie goed! … en het klopt! Kan ik inmiddels ook uit eigen ervaring inmiddels zeggen: ik heb er eind augustus dit jaar twee gevangen in Noorwegen. Waarom daar en hoe kwam dit zomaar ineens? Hoe ging dit?

Begin augustus 2017 kreeg ik een belletje van Pim: heb je zin om te gaan heilbot vissen in Noorwegen? Met een bootje vanuit een eiland vlak onder de poolcirkel, had nog nooit daarvan gehoord, vertrek op zondag 27 augustus, vier dagen vissen, terug op vrijdag 1 september 2017. We waren uitgenodigd door een Noors bureau voor toerisme bevordering voor een jaarlijks catch en release festival met vier teams uit vier landen, bij het plaatsje Hasvik op het eiland Sørøya, flink boven de poolcirkel en vlak bij Hammerfest. Daar is een hotel dat vooral op vissers is gericht, zoals de naam ook wel suggereert: Big Fish Adventure. (Zie bigfishadventure.no; voor een heilbotfestival volgend jaar http://www.soroyafishing.com/.) Gelukkig heeft Pim een uitgebreid netwerk door allerlei activiteit in de hengelsportwereld: ik hoefde slechts de reis te betalen. Die kon ik pas twee weken van tevoren boeken, dus dat is evengoed nog behoorlijk opgelopen. Het is een flink stuk, eerst naar Oslo, vervolgens, ook met een Boeing 737, naar Tromsø en daarna met een klein vliegtuigje met turboprop motoren naar de eindbestemming Hasvik. Natuurlijk kwamen we laat aan, maar op zo’n klein vliegveldje sta je 5 minuten later buiten en onze gastheren Geir van Fishing Norway en hotelbaas Ahmad – uit Libanon! – pikten ons op bij de airstrip om ons met grote auto’s in een paar minuutjes naar het hotel te brengen waar een maaltijd op ons wachtte.

Nu heb ik niet mijn ambitie een boek hierover te schrijven. Ik beperk me hierna tot vissen die we vingen, met allerlei beeldmateriaal daarbij. Iedere dag hadden we de beschikking over een bootje met voldoende benzine en een visvinder (sonar systeem met een duidelijk kleurenschermpje). Pim had voldoende materiaal, zowel hengels, reels en molens alsmede kunstaas: shads, hoewel ik ook het woord lures heb horen gebruiken. Het dragen van petjes en shirts van sponsors werd gewaardeerd en dat zien we terug op sommige foto’s.

Iedere dag begonnen we met een verenpaternoster voor enige tientallen aasvisjes. De eerste dag ving Pim daarop een mooie (rode) gul – dat is een jonge kabeljauw. Dat rode zou komen omdat ie als een standvis leefde:

De eerste heilbot: Pim zou er nog vier bij vangen deze trip. Later die dag kwam ook mijn eerste binnen:

Twee dagen later kwam er nog eentje bij voor mij. Dat lijkt weinig, maar voor mijn gevoel maakt dat niet echt uit. Genoeg andere vissen en de omgeving is grandioos: fjorden, zeearenden, Noorse huisjes aan het water, en de eeuwigheid die noordwaarts lonkt.

De volgende dag was het idee dat ik een filmpje zou maken van eentje van Pim, maar beginnersoenigheid in het gebruik van een iPhone – ik had de oude van Pim overgenomen – resulteerde in tenenkrommend geknoei. De eerste heilbot van de dag werd door Pim aan de haak geslagen. Ik heb van het moment dat we die probeerden aan boord te krijgen een paar seconden film weten te redden:

Die metalen haak heet een gaf. De vis ging er dus weer vandoor, momentje van ontnuchtering:

maar gelukkig komt alles weer goed en de vis komt binnenboord:

Ik ben eerlijk gezegd vergeten of deze nou effe groter of effe kleiner was dan 90 cm …

Een mooie dikke!

De dag daarop gingen we een andere kant uit en daar kwam mijn volgende, grotere, binnen:

Op de dieptemeter ziet Pim hoeveel meter water er onder de kiel is. Wat op dit soort filmpjes niet echt duidelijk zichtbaar wordt is wanneer de vis door de slip gaat – en dat deed deze jongen verschillende keren! Het daadwerkelijke landen van deze jongen was nogal wat. Ook hier was het aanvankelijk mis:

Het is een slow motion filmpje, een ongelukje dat eigenlijk heel aardig uitpakt. (Die rare geluiden zullen we maar negeren.) … en ik ben als een kind zo blij:  1,15m!

Weliswaar mochten we per dag één vis per boot meenemen, maar het was ook een catch en release festival en met een toekijkende Geir die ook langs was komen varen – zie het laatste filmpje – leek het beter ‘m maar de vrijheid terug te geven:
Van de laatste dag zijn geen opnames: regen, harde wind en bovendien slechts aasvis gevangen, geen heilbot, geen gul, helemaal niets daarvan! Ik vond het wel opmerkelijk dat het merendeel van die aasvissen makrelen waren. In de Noordzee komen die slechts in de zomer onder de kust, dus voor mij was het een verrassing dat deze soort boven de poolcirkel in fjorden voorkomt.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*