Omslag of kapitaaldekking, maakt het echt zoveel uit?

Wij horen overal dat kapitaaldekking zoveel beter is. Het idee is dat de premie wordt geïnvesteerd dat het pensioen wordt betaald uit rendement op deze investeringen. Maar wat als deze premie wordt geïnvesteerd in staatsschuld? Pensioenfondsen hebben op verschillende manieren te maken met het veronderstelde veilige rendement hierop. Recent kwam ik de opvatting tegen dat de overheid daarom niet al te veel staatsschuld moet aflossen. Daar heb ik een reactie op gegeven die ik voor het gemaak hier overneem.

Aan het eind van de rit werkt een mens niet meer, maar is wel inkomen nodig want er wordt nog geconsumeerd: pensioen! Dat kun je regelen via een omslag- of een kapitaaldekkingssysteem. In NL gaat de Aow via omslag en pensioen obv arbeid via kapitaaldekking. In beide gevallen moet de samenleving een stuk productie afstaan aan mensen die niet meer productief zijn. Binnen dit perspectief is er ook niet zo gek veel verschil tussen omslag en kapitaaldekking. De vraag dringt zich op wat dan de beste manier is om dit te organiseren. Wellicht is er een macro economisch perspectief op basis waarvan de overheid er inderdaad goed aan doet schulden te hebben om risicoloos inkomen voor gepensioneerden mogelijk te maken. Echter, het idee achter kapitaaldekking lijkt te (moeten) zijn dat er daadwerkelijk in kapitaal – hier niet bedoeld als een hap geld maar een bedrijfsbezit waarmee geproduceerd wordt – moet worden geïnvesteerd: dus geen staatsschuld. Rente en aflossing op de staatsschuld wordt opgehoest uit toekomstige belastingen en andere overheidsinkosten … net als pensioen obv van een omslagstelsel! Volgens mij moet deze kwestie dan ook als een macro-economische vraag worden opgevat.